Son zamanlarda etrafımda sıkça gözlemlediğim, beni rahatsız eden bir şey var. Herkes herkesin işine karışıyor. Herkes herkesin düşüncesine, saçına, makyajına, kararlarına, umutlarına, gülümsemelerine, ruhundaki o rengarenk düşlerine karışıyor. Kendi kendimize "Yahu, ben bunu böyle çok sevdim, böyle yapayım." deme yetimizi körelttik. Varsa yoksa "Etraf ne der?" derdindeyiz. Halbuki etraf senin hakkında en fazla birkaç gün konuşur, sonra susar.
İlla ki susar.
Peki ya sen?
Başkalarının sözlerine aldanıp aldığın o kararlar
Mutlu edecek mi seni?
Gece kafanı yastığa koyduğunda için rahat uyuyabilecek misin?
Her sabah yine güzel bir güne başlamanın heyecanıyla uyanabilecek misin?
Asıl...
Parça parça, adım adım kopardıkları senden zamanla geriye ne kalacak?
